هیچ بهانه ای نداشت!
دیگر پای ماندنی هم نداشت
یک بازی کودکانه را بهانه کرد
دلم را در دستان گذاشت
و گفت:
یادم تو را فراموش!
و رفت..
اشتباه می کردم!
من یک همراه میخواستم
و او فقط یک همبازی...
باشد
یادم تو را فراموش!
اما به دلی که
یادت در خاطرش ماند
چه بگویم؟!