تو را نخواهم بخشید...!

اگر عاشقِ کسی دیگر شوم، دیگر همانند گذشته دلتنگ‌ات نمی‌شوم!

حتی دیگر گاه به گاه گریه هم نمی‌کنم،

در تمام جملاتی که نام تو در آنها جاری‌ست، چشمانم پُر نمی‌شود

تقویمِ روزهایِ نیامدنت را هم دور انداخته‌ام.

کمی خسته‌ام، کمی شکسته

کمی هم نبودنت، مَرا تیره کرده است.

اینکه چطور دوباره خوب خواهم شد را هنوز یاد نگرفته‌ام،

و اگر کسی حالم را بپرسد، تنها می‌گویم خوبم!

اما مضطربم

فراموش کردن تو علیرغم اینکه میلیون‌ها بار به حافظه‌ام سَر می‌زنم

و نمی‌توانم چهره‌ات را به خاطر بیاورم، من را می‌ترساند!

 

بسیار خسته ام

از زندگی از این همه تکرار خسته ام
از های و هوی کوچه و بازار خسته ام

دلگیرِ آسمانم و آزرده ی زمین
امشب برای هرچه و هر کار خسته ام

دل خسته سویِ خانه تنِ خسته می کشم
وایا... از این حصارِ دل آزار خسته ام

بیزارم از خموشیِ تقویمِ روی میز
از دنگ دنگِ ساعتِ دیوار خسته ام

از او که گفت: «یارِ تو هستم» ولی نبود
از خود که زخم خورده ام از یار خسته ام

با خویش در ستیزم و از دوست در گریز
از حالِ من مپرس که بسیار خسته ام

محمدعلی بهمنی

به همین لبخند ساده؛ بشکن این فاصله ها رو

در میان من و تو
فاصله هاست
گاه میاندیشم
میتوانی تو
به لبخندیاین فاصله را برداری...

آدمی ست دیگر

خب آدمی ست دیگر,

دلش تنگ می شود,

حتی برای کسی که دو ساعت پیش برای اولین بار دیده ،

الان باید علامت تعجب بگذارم جلوی این جمله؟

آدم ها از یک جایی در زندگی ات پیدا می شوند که فکرش را نمی کنی,

از همانجا که گم می شوند,

تعدادشان هم کم نیست,

هی می آیند و می روند, اما

این تویی که توی آمدن یکی شان گیر می کنی,

و وای به حالت اگر که او فقط آمده باشد سلامی بکند و برود!

مهسا ملک مرزبان

مهمْ قصه‌ای‌ست که تمام شد!

با « یکی بود یکی نبود » شروع می‌شود این قصه
با یکی ماند یکی نماند، تمام.
یکی، من بودم یا تو؛ مهم نیست
مهمْ
قصه‌ای‌ست که تمام می‌شود!

رضا کاظمی

دیر آمدی...

دیر آمدی...

تمام شده ام دیگر...

بس که بلعیده ام اندوه نبودنت را...

اما!!!!!!

می بخـــــــــشمـــــــــت!

با آنکه هزار شب بی خوابی طلب دارم از تــو

بیا دنیا را عوض کنیم

گاهی
تنها دو نفر می‌توانند
تمام دنیا را پشت میز کافه‌ای
مثل یک حبه قند در فنجانی چای
به هم بزنند...

که علم عشق، در دفتر نگنجد

آموزگار نیستم
تا عشق را به تو بیاموزم
ماهیان نیازی به آموزگار ندارند
تا شنا کنند
پرندگان نیز آموزگاری نمی خواهند
تا به پرواز در آیند
شنا کن به تنهایی
پرواز کن به تنهایی
.
عشق را دفتری نیست
بزرگترین عاشقان دنیا
خواندن نمی دانستند

با عشق، سیب هم طعم دیگری ست...‏

قشنگ یعنی چه‌؟
قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه‌ی اشکال
و عشق
تنها عشق
تو را به گرمی یک سیب می‌کند مأنوس...

چرا خانه کوچک ما سیب نداشت...

تو به من خندیدی 
و نمی دانستی 
من به چه دلهره از باغچه همسایه 
سیب را دزدیدم 

به یادتم

تمام فعل هاے ماضے ام را ببر..
چہ در گذر باشے
چہ نباشے
براے من استمــــــــــــــــــــــــــــــــــــرارے
خواهے بود..
من هر لحظه تو را صرف مے کنم

پرواز پرواز...

وجودم از تمنای تو سرشار است
 زمان در بستر شب خواب و بیدار است

هوا آرام شب خاموش راه آسمان ها باز
 خیالم چون کبوترهای وحشی می کند پرواز

فریدون مشیری

منبع:Pic & Poem

جای تو خالی است..

میان جنگلِ کاج های تلخ

هر نیمکتِ خالی

می تواند جای تو باشد .

و این جا

چه قدر نیمکت خالی هست

                               هر غروب!

حالــــم خوب است

حالــــم خوب است

امــــا...

دلــــم

تنــــگ آن روزهایی شده 

که 

می توانستم 

از تــــه دل

بخــــندم...

وقتی قرار نیست بفهمی یا بهتر بگویم ...

وقتی قرار نیست بفهمی

یا بهتر بگویم ...

نمی خواهی که بفهمی

چه فرقی می کند

من شعر عاشقانه بگویم

یا از مرگ بنویسم...

اصلاً دنیا تمام شود

یا تمام نشود

چه فرقی می کند

وقتی بودنت با نبودنت یکی ست...

اصلاً باران ببارد

یا برف بیاید

چه فرقی می کند

وقتی قرار است

فقط از پشت پنجره تماشا کنم...

اصلاً این ها را بخوانی

یا نخوانی

چه فرقی می کند

اصلاً فرقی می کند؟!!!!

نه می دانم

فرقی نمی کند....

امـــــــا ....

یه وقـتایی که دلتـــ گـرفته

بغـض داری ،

آروم نـیستــی

دلتــــــ بـــراش تـنگـــــ شده

حـوصله ی هـیـچـکسو نـداری

به یــاد لحظه ای بیفتـــــ کـه

اون هــمه ی بی قـراری هــای تـو رو دیـــد

امـــــــا ....

چـشمـاشـو بستـــــ و رفــتـــــ ...

عمق ِ فاجعــــــــــــــــه زیاد استــ ...

روز اول کــه تمـــام شود دیگــر خطر رفع شده استــ ... 

دیگــــــر نه دستــ به خودکشــی میزنی ، 

نه آنطور مثل اسفنــد روی آتش بی قراری میکنـــی ...

روز اول که تمـــام شود ،

وجـــود له و لورده ات را جمع میکنــــــــی !!

خودتــ را توی روزمرگـــــی رهـــا میکنی ؛

وانمــــود میکنی که لتـــ و پار نشده ای ...... نشکستـــــــــ ــه ای !!

روز اول که تمــــــــام شود ، شبــ ِ اولش را تا صبح بیدار میمانی ...

بعـــــــد فردایش دیوانه وار ، خوابــ آلوده ای و غمگین ؛

امـــــا خطـــــــــــر رفع شده استــ !!!!!

بعـــد دیگـــر خودتــ مانده ای با خودتــــ ...

نمیشود به این راحتـــی هـــا کنار آمد !!!

عمق ِ فاجعــــــــــــــــه زیاد استــ ...

لغت نامه ی دنیا را باید آتــــش زد!

لغت نامه ی دنیا را باید آتــــش زد!

جلوی واژه ی نبودن نوشته اند:عدم حضور شخص یا چیزی...

همین!

چقدر نبودن تو را ساده فرض میکنند...

غریبـــــــــــــــــــــــــــه

نبودن هایت آنقدر زیاد شده اند

که

هر رهگذری را شبیه تو می بینم !!

نمی دانم غریبه ها ” تــــــــــــــــــــو ” شده اند

یا تو ” غریبـــــــــــــــــــــــــــه ” ؟؟!!...

کوچه

بی تو، مهتاب‌شبی، باز از آن کوچه گذشتم،

همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم،

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق دیوانه که بودم.
 

در نهانخانۀ جانم، گل یاد تو، درخشید

باغ صد خاطره خندید،

عطر صد خاطره پیچید:
 

یادم آمد که شبی باهم از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دل‌خواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم.
 

تو، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت.

من همه، محو تماشای نگاهت.
 

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشۀ ماه فروریخته در آب

شاخه‌ها  دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید، تو به من گفتی: